ยี่สิบหกมกราคม

วันเกิดปีนี้ของผมก็เหมือนวันทั่วไป อยู่บ้านกับดโรฑีทั้งวัน เพื่อนผู้แสนดีโทรทางไกลมาอวยพรจากเวียนนาก็ไม่ได้รับเพราะปิดโทรศัพท์ไว้ตั้งแต่ตอนที่ดโรฑีเข้าโรงพยาบาลแล้ว คุณเพื่อนเลยบ่นต่อว่ามาเป็น email แทน

พอตอนค่ำ แป้งรีบกลับมาจากทำงานแล้วออกอุบายให้ผมออกไปห้างกับเธอ อ้างว่าเขาได้ออกมาซื้อของเมื่อตอนพักเที่ยงแล้วฝากคนขายไว้ ต้องกลับไปรับ เอาเถอะครับยอมก็ยอม ก็รู้อยู่แล้วว่าจะหาเรื่องพาผมออกไปเลือกของขวัญวันเกิดในตอนเย็นวันเกิด หลายท่านคงสงสัยว่า เอ ของขวัญนี่ปกติเขาจะต้องเลือกไว้ก่อนจะถึงวันเกิดไม่ใช่หรือ ครับ ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น สาเหตุเป็นเพราะมัวแต่เลี้ยงลูกกันอยู่ จะไปไหนก็ไปด้วยกันหมดทั้งสามคน พอวันทำงานแป้งเขาก็มัวแต่ทำงาน ไม่มีเวลาว่างให้ปลีกตัวไปหาของขวัญมาเซอไพร้ซ์

ปีนี้แป้งเขาอยากให้ iPhone 3G ผม เพราะเห็นว่า PDA อันที่ใช้อยู่ในปัจจุบันมันห้าปีแล้วและไม่ได้เป็นโทรศัพท์ด้วย พอดีบริษัทเครือข่ายมือถือบริษัทหนึ่งเพิ่งประกาศเปิดตัว iPhone อย่างเป็นทางการในประเทศไทย มีการโฆษณาประโคมข่าวกันยกใหญ่ ขนาดคนที่ไม่สนใจเทคโนโลยีอย่างแป้งก็ยังพลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย คิดว่าดนพเองก็น่าจะมีใช้สักเครื่อง แต่พอดีด้วยความที่แป้งไม่รู้เรื่องอุปกรณ์ไฮเทค เธอเลยไม่กล้าไปซื้อคนเดียว กลัวซื้อผิด เลยต้องพาผมออกไปซื้อด้วย

ยังดีอีกอย่างที่เราไม่ได้ตรงไปที่ร้าน Apple ทันที แต่ไปแวะเลือกซื้อของขวัญให้เพื่อนร่วมงานของแป้งก่อน เขาเลือกของอยู่นานมาก ปล่อยให้ผมกับดโรฑ๊ไปนั่งเล่นเปียโนอยู่ที่แผนกเครื่องไฟฟ้าอยู่เกือบสองชั่วโมง มานึกๆ ดูก็น่าน้อยใจ ตั้งใจจะออกมานอกบ้านเพื่อให้เป็นกิจกรรมครอบครัวในวันเกิดผม แต่กลับไปเดินเลือกของขวัญให้คนที่ทำงานจนห้างปิด พอเห็นว่าห้างจะปิดก็รีบร้อนจะไปซื้อเจ้า iPhone ที่ว่าให้ได้ ผมก็เลยสารภาพไปว่าที่จริงแล้วไม่ได้อยากได้เลย PDA เครื่องเก่ารุ่น Palm T3 ที่ใช้มาห้าปีแล้วก็ยังใช้ได้อยู่ หากเครื่องนั้นมีปัญหา เครื่องก่อนหน้านั้น Palm IIIx ที่ตอนนี้อายุ 10 กว่าปีแล้วก็ยังใช้ได้ดีอยู่เช่นเดียวกัน และทั้งสองเครื่องต่างก็มีจุดเด่นที่เหนือกว่าเจ้า iPhone อยู่อย่างหรือสองอย่าง โดยเฉพาะเจ้า T3 นั้นไม่ได้น้อยหน้า iPhone แต่ประการใดเลย แม้จะแก่กว่า iPhone ตั้งห้าปี

ที่ผมชอบที่สุดคงเป็นระบบป้อนข้อมูลด้วยลายมือ คือใช้ปากกาเขียนเป็นตัวหนังสือลงไปบนหน้าจอแล้วเครื่องจะแปลงเป็นตัวพิมพ์ให้เอง สะดวกและเร็วกว่าการจิ้มแท่นพิมพ์จำลองบนหน้าจอมาก นอกจากนี้ผมยังมีโปรแกรมเสริมทุกชนิดประดามีที่เสาะหามาสะสมไว้ตลอดระยะเวลาสิบปี มีโปรแกรมสำหรับอำนวบความสะดวกให้กับทั้งงานประจำและงานอดิเรกทุกชนิดที่ผมทำ ตั้งแต่โปรแกรมคิดเลขฐาน 16 โปรแกรมแผนที่ดวงดาว โปรแกรมแปลงหน่วยต่างๆ ในงานภาพยนตร์ นอกจากนี้ผมยังมี Code Warrior และ GNU Compiler สำหรับสร้างโปรแกรมให้เครื่อง PDA ทั้งสองได้ด้วยตัวเองอีก หากจะเปลี่ยนมาใช้เจ้า iPhone ก็คงต้องเริ่มสะสมโปรแกรมพวกนี้ใหม่ หรือไม่ก็ต้องเขียนขึ้นเองเพื่อแทนตัวที่ยังไม่มีคนผลิต ยุ่งยากครับ

ส่วนในแง่โทรศัพท์มือถือ วันๆ ก็ไม่มีใครโทรหาผมอยู่แล้ว มีแต่โทรศัพท์มือถือราคาถูกเครื่องที่ใช้อยู่ก็พอถมเถ จะมี 3G ไปทำไม และนับประสาอะไรกับ iPhone

ข้าวของเครื่องใช้อะไรที่ผมเลือก ผมจะเลือกที่ความทนทานกับความถนัดมือ ผมไม่ได้ชอบของใหม่ๆ หรือเห่ออะไรตามอย่างคนอื่นเขา iPhone 3G ดีจริง น่าใช้จริง แต่มันจะไม่อำนวยประโยชน์อะไรให้ชีวิตผมเลย ผมอาจจะคิดนิดนึงถ้ามันมี Flash Player ติดมาด้วย เพราะจะได้เอาไว้เปิด Flash animation ที่ดโรฑีชอบให้เธอดู แต่มันก็เปิดไม่ได้ถ้าไม่มีโปรแกรมเสริม ก็เป็นอันว่าจบกัน เก็บเงินไว้ซื้อผ้าอ้อมลูกดีกว่า

ดโรฑีก็เริ่มๆ จะง่วง ผมก็เลยชวนแป้งกลับบ้าน แป้งเลยงัดของขวัญวันเกิดอีกชิ้นที่แอบเตรียมไว้ให้ออกมา (หรือจะเป็นของที่เขาตั้งใจจะให้เพื่อนที่ทำงานก็ไม่ทราบ) เป็นหมอนหนุนใบใหม่ นุ่ม โปร่ง สบาย น่ารักจริงๆ เมียเราอุตส่าห์เตรียมของดีๆ ไว้ให้ ตั้งแต่อยู่กันมาจนป่านนี้คงไม่เคยสังเกตเลยสินะ ว่าผมนอนไม่หนุนหมอน ขอบคุณมากจ้ะ แค่ได้รู้ว่าเธออยากจะให้ของขวัญผมก็รู้สึกดีมากแล้ว ไม่ต้องไปหามาให้ก็ได้

ของขวัญที่ถูกใจที่สุดในปีนี้ก็เลยซ้ำกับที่ได้ปีที่แล้ว คือเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้นั่นเอง