สวัสดีปีใหม่ 2552

สวัสดีปีใหม่ครับ

ผมหายหน้าไปนานหลายเดือนไม่ได้เข้ามาเขียน ที่จริงแล้วก็มีร่างๆ ไว้ใน textedit อย่างสม่ำเสมอทุกๆ เดือน แต่ก็ไม่มีเวลาจะมาเขียนต่อให้เสร็จก็เลยรอไว้ ยกยอดเรื่องที่เขียนมารวมกับของเดือนต่อไป แต่แล้วก็เขียนไม่เสร็จอยู่นั่นเอง ก็ยกยอดต่อมาเรื่อยๆ จนข้ามปีก็ยังไม่มีใครได้อ่านเรื่องที่ผมอยากจะเล่าเมื่อสามเดือนก่อน

พอกันทีครับ ไม่ทำอย่างนั้นแล้ว ผมคงต้องยอมรับว่าการเป็นพ่อนั้นเป็นงาน full-time จริงๆ ส่วนเวลาที่เหลือของผมก็หมดไปกับการปรับสีรูปของลูกค้าที่ถ่ายมาในแต่ละอาทิตย์ หากจะมาคาดหวังว่าจะเหลือเวลาไว้เขียน blog เล่าเรื่องยาวเป็นหน้าๆ ได้ทุกคราวไปคงเป็นไปได้ยาก นี่ยังไม่นับหน้าที่การเป็นสามีผู้น่ารักของแป้ง หรือการเป็นลูกชายโง่ๆ ของคุณแม่ ซึ่งทุกหน้าที่นั้นก็ล้วนแต่ต้องการเวลาและการเอาใจใส่ไม่แพ้กัน

ในปีใหม่นี้ผมตั้งใจว่าจะเขียนให้สั้นลง แต่เขียนให้บ่อยขึ้น ที่จริงแล้ว blog ของช่างภาพท่านอื่นๆ บน web ไม่ว่าจะเป็นคุณ Joe McNally หรือคุณ その江 ต่างก็ใช้รูปแบบนี้ทั้งสิ้น ข้อดีก็คือ ได้เนื้อหาที่สดใหม่ทันเหตุการณ์กว่า และยังสามารถเก็บอารมณ์ความรู้สึกที่มีในขณะนั้นไว้ได้ดียิ่งขึ้น ซึ่งน่าจะช่วยเพิ่มสาระและอรรถรสในการอ่านได้อีกด้วย จะว่าไปแล้วทั้งสองท่านที่กล่าวมานั้นงานยุ่งกว่าผมมากชนิดเทียบกันไม่ได้ แต่หากทั้งสองท่านยังมีเวลามาเขียน blog สนุกๆ ให้พวกเราอ่านได้ ผมเองก็น่าจะทำได้เช่นเดียวกัน

ขอเริ่มโดยการประมวลเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ที่ยังไม่ได้เล่าให้ทุกท่านฟังตั้งแต่ฉบับหน้าเป็นต้นไปครับ